Telkens als het verleden ons in verwarring brengt,
herinnert de gong ons dat er altijd weer een nieuw begin mogelijk is. De
gong die de macho’s de mond snoert.
Maar als de lei steeds opnieuw wordt schoongeveegd, waar
kunnen we ons dan nog aan vastklampen? Aan de hoop dan maar? Is het gewoon een
kwestie van vertrouwen?